We zijn net de witte obelisk gepasseerd die het 3932km punt aangeeft. Dat betekent dat we de helft van onze onze Transmongolië treinreis hebben afgelegd. In die tijd zijn verschillende landschappen voorbijgetrokken. En hierbij komt een aparte vergelijking in mijn hoofd op.

Communistische bouwstijl

Net na Moskou kwamen we langs bosrijk gebied. Afgewisseld met de vele bomen voornamelijk houten huisjes met golfplaten daken. Ik kan me alleen maar voorstellen dat dat heel koud moet zijn als het -20 graden Celsius wordt in de winter.

Enige tijd later zien we ook grote, erg oude, fabrieken langsflitsen. De kenmerkende communistische bouwstijl, voornamelijk vierkante gebouwen met veel ijzer en beton. Een treurige aanblik. Zeker omdat een groot deel van de gebouwen half vergaan is door de roest en al jaren niet meer gebruikt wordt.

Niet alles is overigens bar en boos. De bewoners van de houten huisjes hebben de hekjes en ramen geschilderd in vrolijke kleuren; lichte tinten blauw, groen en geel zijn populair.

Bloeiende oliehandel

Na de stad Omsk veranderde het beeld. Deze industriestad bloeit op dankzij de florerende Russische oliehandel. Er wordt veel gebouwd, gebouwen die in een andere metropool niet zouden misstaan.

We lezen in de Moskou Times overigens dat Rusland de grootste producent van ruwe olie is geworden. Nog groter dan Saudi-Arabië, in de krant ‘het koninkrijk’ genoemd. De Russen zijn ambitieus en willen de productie met nog eens 10% opschroeven in de komende jaren.

Het wilde oosten

Het landschap wat er tussen deze steden voorbij rolt, doet me echter ergens aan denken. Ondanks dat er nog bomen aan de horizon te zien zijn, worden de vlaktes steeds groter. De herinnering is aan de films over het wilde westen van Amerika. Niet zozeer de bendes en bijbehorende overvallen. Meer aan de cowboys en boeren die (nog steeds) over de grote vlaktes heersen.

Er zijn in Siberië dezelfde (verroeste) grote graansilo’s, grote groepen vee worden begeleid door echte Russische cowboys, die houten elektriciteitspalen en stofwolken die achter de grote vrachtwagens en tractors opstuiven.

Ondanks de grote verschillen tussen de twee landen, gaat wat mij betreft gaat de overeenkomst nog verder. En misschien is dat niet zo gek. De afstanden zijn enorm, Rusland is dan ook het grootste land ter wereld. Ruwweg op dezelfde breedtegraad als Canada, maar door de afstand met zee kent Siberië warmere zomers. Wij zitten zo begin september nog in t-shirt en slippers. Buiten is het overdag zo’n 24 graden Celsius.

De laatste kenmerkende overeenkomst: iedereen rookt er op los; net als de Marlboro man!