Er zijn vele boeken geschreven door westerlingen die verhuizen naar het oosten, maar toch heeft Lizette Dalebout met Mijn straat is geel me verrast. Ze schrijft met een fijne dosis zelfspot, emotie en snelheid over haar leven in Shanghai. Dit is mijn review.

In 2005 verhuisde journaliste Lizette Dalebout met haar man en twee kinderen naar Shanghai. Haar man begon een eigen bedrijf in de Chinese havenstad en plotseling hoorde het gezin bij de expats. De kinderen gingen naar de Britse school, Lizette maakte reportages en ontfermde zich over het huis, de werksters en alle Chinese praktijken die zo nieuw waren voor het gezin.

Het gezin loopt tegen enorme cultuurverschillen aan die het leven daar hilarisch maken, maar ook is de wanhoop vaak nabij. Zo verliest de familie hun fijne huis, heeft dochter Silver het moeilijk op school en licht de secretaresse het bedrijf voor duizenden euro’s op.

Een traan en een knipoog

Lizette schrijft het ene moment luchtig en met een goede dosis zelfspot, maar switcht gemakkelijk naar emotionele onderwerpen, zoals de momenten dat ze het helemaal heeft gehad in China, moeilijke momenten voor de kinderen of de dood van haar broer. Tussen de persoonlijke ervaringen door beschrijft ze op de losse manier van een nieuwsgierige buitenstaander de geschiedenis van Shanghai en de rest van het land. Hierdoor is Mijn straat is geel niet alleen een mooie familiesoap, maar geeft het tegelijkertijd een goede kijk in het Shanghai van nu.

Je kunt Mijn straat is geel bestellen bij Bol.com.

Uitgeverij Nieuw Amsterdam stelde het boek voor ons beschikbaar. Dit zijn enkel onze eigen meningen en observaties.
Bron beeldmateriaal: Uitgeverij Nieuw Amsterdam.