De zon scheen, de lucht was strakblauw en we maakten ons klaar voor een heerlijk dagje buiten de stad op Büyükada, het grootste eiland van de Prince’s Islands. Ik wist natuurlijk helemaal niet dat ik die middag ten huwelijk gevraagd zou worden.

Het was nog heerlijk vroeg toen we op de ferry naar de Prince’s Islands stapten. Omdat het een feestdag was in Turkije, hadden veel Turken hetzelfde plan als wij en de stemming op de boot was uitgelaten. Toen er ook nog eens een groep dolfijnen opdook, was de heenreis helemaal perfect.

Ondanks de vele locals die een dagtripje naar de Prince’s Islands maken, was het direct heerlijk rustig. Het tempo op het eiland is langzaam, er zijn geen auto’s – enkel fietsen, paarden en huifkarren – en de mensen zijn relaxt.

We beginnen met een stop bij een klein Turks theehuis en starten daarna met de klim naar de top van de berg. Onderweg passeren we prachtige huizen, veel groen en krijgen we de eerste fantastische uitzichten.

Een hoogtepunt

Het is een fikse klim in de brandende hitte, maar wauw, wat is het uitzicht indrukwekkend als we boven zijn. Het is stil, de zee – die ver onder ons licht – schittert in de zon en in de verte zien we Istanbul liggen. We kiezen een grote rots en beginnen aan onze Turkse picknick van verse broodjes en overheerlijke schapenkaas. Terwijl ik nog rustig van mijn broodje geniet, begint Freek opeens zijn verhaal. Een prachtig verhaal over de afgelopen zeven jaar, over ons, over wat wij meemaakten en over hoe intens geweldig we samen zijn. Ik ben helemaal ontdaan en smelt bij zijn woorden. “En nu, ogen dicht, want ik heb een cadeautje voor je”, zegt hij.

Braaf doe ik mijn ogen dicht en als ik ze weer open, kan ik amper geloven wat ik zie. Daar zit Freek, op zijn knieën, en dan hoor ik de woorden die ik nooit had zien aankomen: “Wil je met me trouwen?”

Ik gil het uit, omhels Freek, zoen hem en vergeet helemaal te antwoorden. Ik ben stomverbaasd, intens blij en zo geraakt door zijn fantastische woorden. Dan besef ik dat ik natuurlijk nog het antwoord moet geven waar ik uiteraard geen seconde over hoef na te denken: “JA!”

Freek schuift de ring om mijn vinger, we openen de champagne, proosten, drinken, lachen, gillen en genieten van elkaar en het uitzicht. Dat het tripje naar de Prince’s Islands op dit ongekende geluk uit zou draaien, had ik nooit durven dromen. Dit is fantastisch en een bizar mooie wending aan de trip naar Istanbul. Intens gelukkig lopen we weer samen naar beneden, engaged, lachend, met tranen in onze ogen, op naar een nieuw deel van ons leven samen. Wauw.