Net op het moment dat je denkt alles voor elkaar te hebben, gaat het mis. Dit is het verhaal over de periode dat ik overspannen thuis zat.
Bijna drie jaar geleden kreeg ik, na een zware selectie, een geweldige baan. Ik kreeg de kans me te ontwikkelen tot een communicatieadviseur van topniveau bij één van de beste communicatieadviesbureaus van Nederland. Ik kreeg de ene uitdaging na de andere. Zo werkte ik mee aan communicatie rond reorganisaties en crisissen, maakte ik deel uit van de organisatie die het WK voetbal naar Nederland en België probeerde te halen, hielp ik klanten met het bewandelen van hun weg in de wondere wereld van de social media en ontwikkelde ik sterke mediarelaties. Gretig greep ik iedere kans aan.
Te gretig.
Na een zwarte tijd, waarin mijn moeder ernstig ziek was en ik een enorm drukte op mijn werk doormaakte, stortte ik in. Ik greep iedere klus aan die in mijn buurt kwam, maakte lange dagen en racete daarna naar het ziekenhuis om mijn moeder te steunen in haar strijd om leven en dood. Ik voelde niets.
Juist op het moment dat het beter ging met mijn moeder, de drukte op kantoor wat afnam en er iets meer ruimte in mijn hoofd ontstond, ging het licht uit. Ik was kapot. Overspannen.
Dat kwam verdomd slecht uit.
7 maart 2011. Dat was de dag waarop mijn lichaam STOP zei. We hadden nog minder dan een half jaar te gaan voor dé reis. Ik was woest. Ik was teleurgesteld in mezelf dat ik het niet gewoon nog een half jaartje vol kon houden. Toch kon ik niet anders dan toegeven dat de koek op was.
Een zware tijd volgde. Een tijd die begon met uitrusten, bijkomen en mijn overspannen lichaam weer op orde krijgen. Hierna was mijn hoofd aan de beurt en moest ik de afgelopen twee jaar verwerken. Daarbij kreeg ik professionele hulp. Hoewel ik daar ontzettend tegenop zag, kan ik nu met zekerheid zeggen dat het me enorm geholpen heeft. Het was verre van gemakkelijk om terug te gaan naar die emotionele tijd waarin ik zo hard voor mezelf was geweest. Met pijn en moeite, ups en downs, leerde ik de overlevingsmodus los te laten en mezelf weer te gaan voelen.
Ik verwerkte mijn moeders ziekte, ik leerde om te gaan met mijn perfectionistische aard, grenzen aangeven en ‘nee’ te zeggen. Maar de belangrijkste les was het praten. Opeens moest ik praten over mezelf en mezelf kwetsbaar opstellen. De eerste keer vond ik dat verschrikkelijk, de tweede en derde keer ook en daarna ging het, met hele kleine stapjes beter. Ik praatte in therapie en stelde me langzaam ook kwetsbaarder op richting de mensen die me dierbaar zijn. Stap voor stap veranderde ik van iemand die niemand lastig wilde vallen met haar problemen in een persoon die hulp durfde te vragen. Ik had geleerd toe te geven dat ik niet alles alleen kan.
Deze zware weg heeft me ongekend veel gebracht. Niet alleen raakte ik het gejaagde en gestreste gevoel kwijt dat altijd door mijn lichaam zoemde. Ook werd mijn werk weer een stuk prettiger toen ik hersteld was. Maar, en dat is nog veel belangrijker, het gaf een enorme verdieping aan mijn persoonlijke relaties en ik leerde ontzettend veel over mezelf. In mijn hart was ik geen workaholic, ook al werkte ik zestig uur per werk. Ik kwam erachter dat ik iets deed wat ik niet was. Eindelijk liet ik de echte Claudia zien. Iemand die wel degelijk gevoel heeft, en niet zo’n beetje ook. Die Claudia neem ik mee op reis, de rest van mijn leven.
En zo is het.
Veel, veel, veel liefs.
en niet anders.
Ah wat een prachtig, eerlijk stuk en wat een mooie conclusie. Ik hoop dat jullie genieten met zijn beiden, dat is zwaar verdiend!
Dankjewel voor het mooie compliment. Echt super.
Lieve Claudia,
Wat een zware tijd heb je achter de rug. Maar je bent er zoveel sterker uit gekomen (: Misschien was dit wel wat je nodig had om mee te nemen op jullie wereldreis.
Ik vind het ontzettend dapper dat je jezelf ook voor jullie lezers kwetsbaar durft op te stellen. Zo eerlijk en oprecht. Daar heb ik heel veel respect en bewondering voor (:
Ik hoop dat jullie inmiddels lekker op weg zijn en al veel hebben gezien en genoten. Het wordt alleen nog maar beter!
Veel plezier en succes en veel liefs,
Iris Anastasia.
veel dank voor de mooie reactie.
Kanjer!!!! Ik heb bewondering voor je. Fijn dat je nu voor 100% kan genieten. De wereld lacht je toe :-)
Komt he-le-maal goed!
Herkenbaar. Ik heb, zij het in mindere mate, hetzelfde gehad. Mijn ervaring; als je het eenmaal verwerkt hebt, kom je er sterker uit.
Fijne reis!
Veel dank voor de sterkende woorden.
En daar ga je! verdiend en wel! apetrots!
kus!
Woop! Heerlijk!
Wat een mooi, oprecht stuk. Ik heb zelf ook een burn-out gehad en hoe rot zo’n tijd ook is, het is ergens ook goed voor je. Je lichaam geeft aan dat het echt niet meer kan en als het goed is, houd je daar nu ook veel meer rekening mee.
Dankjewel en ik ben het helemaal met je eens. Het was heel naar, maar heeft me veel geleerd en in die zin ben ik ‘blij’ dat ik het heb meegemaakt. Ben jij weer okay?
Heel mooi en oprecht geschreven, Claudia. Ontzettend knap dat je er zoveel sterker weer uit gekomen bent! Lijkt me niet niks… Ook op jullie fantastisch mooie reis dus rustig aan doen, maar geniet niet met mate ;) Ik kijk uit naar jullie eerste verhaal over de TME.
Wat een mooie reactie. Heel veel dank.
Mijn HELD! Zo blij en trots dat je weer de sparkle in je ogen hebt! You deserve every bit of happiness this world has to offer. Dikke kus!
Ah, dankjewel.. doet me heel goed.
Mooi zeg dat je dat zo durft op te schrijven. Lijkt me heel heftig. Je wereldreis zal hopelijk zorgen voor een heleboel nieuwe energie en prachtige herinneringen. Ik wens je (jullie) al het beste!!
xx Nienke
Dankjewel Nienke. Dit gaat helemaal goedkomen.
Lieve Claudia,
Na het lezen van je bekentenis viel ik even stil, ik heb enorme bewondering voor je hoe je met dit alles omgaat.
En inderdaad neem de nieuwe Claudia, of liever gezegd de echte Claudia mee op je reis om de wereld, en geniet er samen met Freek met volle teugen van.
Liefs Tonny
Wat fantastisch om van je te horen. Heel veel thanks voor de mooie reactie. We gaan ervoor.
Ik lees regelmatig jullie stukjes maar deze lees ik net pas. Wat een eerlijk en oprecht verhaal! Ik wens jullie een toptijd toe…! Volgend jaar in september vertrek ik zelf dus jullie zijn een goede ‘wegzwijmel’ site geworden, thanks :-))
Take care !!
Dankjewel voor de mooie reactie. Waar gaat jouw reis naar toe? Kunnen we je al volgen?
Geniet van de voorpret!