Wereldreizigers zoals Mirjam, alias The Cyling Dutch Girl, zie je maar weinig: ze fietste de halve wereld over en crosst nu alweer drie jaar rond in Australië. Lees hier haar inspirerende verhaal over die unieke momenten die je alleen meemaakte als je de wereld per fiets doorkruist.

Wie ben je en waar ben je nu?

“Mirjam is de naam, geboren en getogen in Apeldoorn waar ik 11 jaar geleden vertok om op vakantie te gaan en nooit meer terug gekomen. Op dit moment al drie jaar in Australië, waar ik vanuit Apeldoorn naartoe ben gefietst. Nou ja bijna dan… Tot aan Indonesië heb ik kunnen fietsen/boten en vanuit Bali naar Darwin gevlogen.”

Hoe ontstond jouw idee om te reizen met de fiets?

“Als kind werd ik door mijn ouders meegesleept op fietstochtjes over de Veluwe. En in de vakantie met m’n drie zussen werd de hele bende op de fiets gepakt en terwijl mn klasgenootjes met de auto en caravan naar Zuid Frankrijk reden, gingen wij met z’n zessen door Nederland, kamperen bij de boer.

In 2001 wilde ik een paar maanden in Ierland gaan reizen en kwam er al na twee dagen achter dat het ‘backpacken’ niets voor mij is. Ik heb een hekel aan bussen en treinen en word met de dag luier als ik in een hostel verblijf. Dus uiteindelijk heb ik een oude fiets op de kop getikt. Mooie boodschappentassen dr’op en gaan rijden. Tot ik plots in Marokko was en het niet mogelijk leek verder naar het zuiden te gaan. Terug in Zuid Spanje ben ik die fiets kwijtgeraakt dus besloot terug te lopen. Na 1200 kilometer had ik daar genoeg van, zere voeten, dus naar huis gelift. Tijdje gewerkt en vervolgens op een nieuwe tweedehandsfiets door Oost-Europa en naar de Noordkaap gereden.

Het mooie van fietsen is dat alle veranderingen in landschap, mensen, architectuur etc. geleidelijk gaan. Je komt door dorpjes en over wegen waar de bus niet komt en je kan makkelijk drukke steden vermijden. Je bent vrij te gaan en staan waar je wilt, het is zo goed als gratis, en je blijft nog vrij fit ook! Er zijn eigenlijk alleen maar voordelen aan het reizen met de fiets.

Zo ben ik rustig doorgereden en heb zelfs sinds drie jaar een sponsor, Multicycle, die voor een geweldige mooie fiets zorgt. Ik tot nu toe naar Australië gereden en heb voorlopig geen zin om te stoppen.”

Welke ervaring ga je nooit vergeten?

“Het zijn er zoveel! Van in Turkmeense klederdracht dansen op een bruiloft tot op een motor drie maanden door India rijden. Of in Australië op een cattle-station vee bijeendrijven in een helikopter!

Maar een van de hele speciale momenten was toen ik een Tibetaanse vader en zoon tegenkwam. Twee pelgrims die een voettocht om de heilige berg Kailash maakten. Ze konden geen woord Engels of Chinees, en mijn Tibetaans is ook niet echt geweldig. Maar met z’n drieën hebben we de tocht gemaakt en terwijl ze mij, op 6300meter hoogte, gedroogd yakvlees aanboden en thee maakten op een vuurtje van gedroogde yakstront kon ik ze mijn koekjes en chocola aanbieden. Het was spectaculair! De toppen van de Himalaya om je heen terwijl je daar zit, zonder een woord te kunnen wisselen op de meest heilige plek in het Boeddhisme, Hindoeïsme en nog wat andere ismes.”

Welke bestemming staat nog hoog op jouw verlanglijstje?

“Japan, Canada en Mongolië…

O, en de rest van de wereld.”

Wat mis je het meeste als je ver weg bent op de fiets?

“Een spijkerbroek. Ik kan alleen maar van die vervelende lichtgewicht kleren meeslepen. En soms koop ik iets lokaals. Maar het liefst draag ik een spijkerbroek. Zo af en toe werk ik onderweg. Dat is nodig. Dan koop ik een hoeveelheid tweedehands kleren want om in mijn fietsbroek op een tractor te gaan zitten is ook zo wat.

Verder mis ik weinig. Via internet en telefoon heb ik regelmatig contact met de familie en mijn ouders zijn me ondertussen al een paar keer op komen zoeken. Een keer in Nepal en ook hier in Australië. Ik ben een paar keer terug naar Nederland gekomen om wat nieuwe familieleden te bekijken. Sinds ik ben gaan fietsen zijn er vier neefjes en nichtjes geboren… en in maart komt er alweer een bij. Die moet ik natuurlijk wel allemaal leren kennen.”

Hoe ziet een gemiddelde reisdag er voor jou uit?

“Het verschilt enorm of ik met 46 graden door de Outback fiets of met -25 in Tibet…

Maar ik sta vroeg op enn heb altijd het plan op z’n minst 100km te fietsen. Niet dat het veel uitmaakt want ik word namelijk nogal makkelijk afgeleid. Door vriendelijke mensen of een mooi uitzicht of een meertje waar je goed kan zwemmen.

Meestal heb ik rond zonsopgang m’n tentje ingepakt en m’n koffie en pap op en dan kijk ik wel wat er gaat gebeuren. Als het lukt fiets ik door tot een uur ofvier4 en dan begin ik met rondkijken naar een goede kampeerplek. Heb ik die eenmaal gevonden dan duurt het niet lang voor m’n tent staat en ik van m’n pasta en tonijn en uitzicht kan gaan genieten. Ik ben ‘s werelds slechtste kok dus dat is het wel zo’n beetje. Voorheen was het pasta en kaas en tonijn… maar sinds ik in Nepal een of andere parasiet heb opgelopen ben ik lactose intolerant. Heel irritant.”

Heb je nog tips voor andere mensen die zo’n reis willen maken?

“Niet denken, gewoon doen!”

Volg Mirjam en haar avonturen op de fiets via haar weblog The Cycling Dutch Girl.

Ga jij ook op reis of heb je een geweldige reiservaring die met ons wil delen? We interviewen je graag! Neem contact met ons op en wie weet sta jij binnenkort op www.backpackgek.nl.